Verliezen in de allerlaatste seconden voelt... 'zó niet leuk'

Tja, hoe dat voelt is eigenlijk niet in fatsoenlijke bewoording samen te vatten of uit te drukken. Laten we het netjes houden en zeggen we ‘Zó niet leuk’.

Het was een wedstrijd om van te smullen, spanning tot aan de laatste vijf seconden met helaas voor onze Hanen die ene beslissende treffer in de ‘dying seconds’ van de reguliere speeltijd. In onze oranje/blauw gekleurde beleving had een gelijkspel niet misstaan.

Kemphanen komt halverwege P1 met 0-1 achter als Leeuwarden een uitgelezen kans niet onbenut laat na een knullige beginnersfout in de Eindhovense verdediging. Deze 0-1 is ook de stand waarmee er na 20 minuten gerust gaat worden.

In een gelijk opgaande strijd is het in de 28e minuut Eruan Hendriks die de gelijkmaker op het scorebord zet. Heel lang houdt dit geen geen stand, vrijwel in dezelfde minuut trekken de bezoekers het voordeel weer naar hun kant. P2 eindigt ondanks vele kansen en een gemiste Penalty Shot voor Kemphanen met 1-2 op scorebord.

De goalies aan beide kanten zijn de helden en tot aan de 45e minuut blijft de minimale voorsprong in stand tot dat Leeuwarden de 1-3 scoort op de powerplay. Voor onze Hanen het moment om helemaal terug te komen in de wedstrijd, in de 46e minuut scoort Branko Dijstelbbloem de 2-3. Kort daarna in dezelfde minuut wordt de verdediging van Leeuwarden compleet zoekgespeeld en trekt Niels Lemans na een fraaie combinatie de stand weer helemaal gelijk naar 3-3.

Er werd tot aan de allerlaatste secondes gestreden om de overwinning en op de tribunes ging men min of meer al uit van een overtime, dat had de wedstrijd misschien wel verdient ook, maar dan is daar 5 tellen voor tijd die verrekte Rastik Veres die de volle buit meeneemt naar het noorden.

Een ware ‘op-het-puntje-van-je-stoel’-beleving zoals je ze graag ziet, een ijshockeyfeest alom, helaas voor onze Hanen met een toch zure uitslag. Het is een hard gelag, alles gegeven en uiteindelijk met lege handen. Dat is en blijft mooi K..