'Waar is dat feestje... hier is dat feestje!'
‘It wasn’t a great game, but who the f#ck cares… we won!’, deze realistische samenvatting van Rastik Veres na afloop in ’t Schaetshuys dekt eigenlijk volledig de lading.
Wat moet je er dan nog meer over schrijven? We hebben het onmogelijke mogelijk gemaakt, met de rug tegen de muur. Gevallen, opgestaan, doorgegaan en ‘WIJ’ staan in de finale en dat telt.
Over de wedstrijd: Kemphanen opende in de 15e minuut van P1 brutaal de score, Branko Dijstelbloem zorgde voor de 0-1 en die stand ging mee naar de eerste pauze.
Lang bleef de minimale voorsprong op het scorebord staan, hetgeen niets zegt over de spanning in de wedstrijd, die spanning was gewoon gruwelijk bij beide kampen. Vlak voor het einde van P2 komt Kemphanen met 2 man meer te staan en is het David Church die 30 tellen voor het eind de 0-2 binnenwerkt.
Dan verwacht je van Amsterdam dat ze vanaf de eerste seconde van P3 voor alles of niets zouden gaan maar op de een of ander manier lijkt de tegenstander stuk te zitten. Met de nadruk op leek, tot dat ze in de 54e minuut de 1-2 maken.
Het is de laatste 5 minuten alle hens aan dek en bij Amsterdam gaat de goalie er af. Als in de 58e minuut Sebastian Kragt dan ook nog naar de strafbank moet vrees je voor een tegengoal.
Met 6 Tigers op het ijs, ook de goalie is er dan bij Amsterdam weer af, veroverd Damian Kluijtmans de puck en weet deze 22 tellen voor tijd op fraaie wijze in het lege doel te schieten… 1-3 over en uit voor Amsterdam.
Kemphanen was op voorhand door velen al afgeschreven tegen Amsterdam, maar Kemphanen staat gewoon in de finale tegen Tilburg Trappers Eredivisie, dat uit in Groningen wist te winnen.
‘Let’s go Hanen!’